حقیقتِ ش اینه که من خسته م ازین همه -آگاهانه- سرِ ذوق آواردنای خودم. دلم می خواد یه کمَم بی دخالتِ خودم، کاملن متاثثر از عوامل بیرونی و محیطی سر ذوق بیام. ینی هیچ تلاشی نکنم. اصن حواسم نباشه، یهو به خودم بیام ببینم «سرِ ذوق اومده» ام؛ دارم خوشی می کنم.